Kendini arıyor kaybolmuş bedenim, şehrin karanlığında, Bir nefes istiyor her zerrem, boğulurken; kefensiz girdiği mezarda. Ne kaybolmak oluyor adı, ne de ölmek bunun. Herkes görüyorken varlığın; Kendini arıyor aynaya bakan gözlerin. Ölüm diyor sonra; Ölüm... Gerçekten öbür dünyaya mı gitmekti. Yoksa kimsenin seni anlamadığı yerde durabilmek mi... Ve yaşam diye ekliyor son cümlesine; Yaşam... Sadece nefes alıp yemek yemek mi. Yoksa cesaret edip sevebilmek mi?
Y. Emre Avcı
