Karanlık bir dünya, gözbebeklerimde büyütüyor.
Duygularda değişiyor adın içim’ ısıtıyor.
Kayboluyorum, gülüşün ise ellerim’ tutuyor.
Ve de gözlerin karşısında, kalbimde parl’atıyor.
Bilmem, ilaç mıdır bedenime o susan gözlerin,
Hasret rüzgârlarca kokun’ bana getirsin isterim.
Göğe savrulan saçlarını, yalnızca hissederim.
Sensizken gülüşlerim, ellerin uzat, tutayım der’m.