Altıncı Koğuş / Anton Çehov
Bu kitaptan sonra kendimi pek iyi hissetmiyorum desem yeridir. İnsanlara daha az güvenmeye, daha çok dikkat etmeye itiyor beni. Ki günümüz toplumunda da yapılacak en doğru iş olsa gerek bu durum. Güvencimizin suiistimale uğramaması için, kendimizi kimlere anlattığımıza dikkat etmemiz gerekiyor...
19. yy toplumuna, Rusya'da bir akıl hastaneye tutulan fenerle değinmeye çalışan Çehov; önce ortamı ve ortamda bulunan kişileri muhteşem tahlillerle zihnimize kazıyor, daha sonra da oradaki sistemin yanlışlığından bahsediyor. Dikkatli düşünürseniz eleştiri hastane sistemi görüntüsünde ama tamamen topluma ve devletlere yöneltilen bir eleştiridir.
Hastanede görev yapan bir doktorun iç çatışmalarını ve sistemi anlama çabasını yer edinen bu modern klasik, doktorumuzun beklenmeyen sonu ile son buluyor ve derin izler bırakıyor.
19. yy sonlarından günümüze adeta geleceği görerek bir de güzel bir mesaj bırakıyor:
"Her türlü zorbalığın toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adaleti düşünmek gülünç değil midir?"
Ä°yi okumalar...
